Aloes- jego właściwości i zastosowanie w różnych dziedzinach życia

Aloes jest rodzajem jednoliściennych sukulentów, liczący około 590 gatunków. Występuje w formie drzewiastej i krzewiastej, a także jako liana lub bylina. Najczęściej można ją spotkać na Madagaskarze, w Afryce, jak również na terenach Półwyspu Arabskiego. W Polsce roślina ta jest uprawiana w formie doniczkowej. 

Pędy są nierozgałęzione lub rozgałęzione, zakończone rozetą mięsistych liści, zawierających sok mleczny, który zabarwiony jest na brązowo lub żółto. Liście mają na swej powierzchni woskowy nalot, na brzegach pokryte są kolcami, umieszczone w przyziemnych rozetkach. Każdy liść aloesu składa się z następujących warstw, takich jak:

– warstwa zewnętrzna składa się z od 15 do 20 komórek i nosi nazwę skórki. Pełni funkcję ochronną oraz ma za zadanie syntetyzowanie węglowodanów oraz białek. Wnętrze tej warstwy stanowią wiązki naczyniowe, które transportują wodę i skrobię

– warstwa środkowa to lateks, mający postać żółtego oraz gorzkiego w smaku soku. W jego skład wchodzą glikozydy oraz antrachinony

– warstwę wewnętrzną tworzy przezroczysty żel, który prawie w całości stanowi woda. Pozostałe składniki to: aminokwasy, lipidy, witaminy, sterole, a także glukomannany

Okwiat tej rośliny jest długi, ma  żółtą, pomarańczową lub czerwoną barwę. Zawiera dużą ilość nektaru, w formie grona. Jest zapylany przez ptaki i występuje jako dwubarwny. Aloes, w odróżnieniu od agawy kwitnie wielokrotnie. Owoc aloesu możemy spotkać jako torebkę.  

Witaminy i inne składniki występujące w składzie aloesu oraz ich zastosowanie i działanie. 

Z tej części artykułu dowiecie się moi Drodzy Czytelnicy, jakie witaminy oraz inne składniki zawiera aloes, oraz jakie jest ich zastosowanie. Jest tu mowa między innymi o takich składnikach, jak:

– witamina C, witamina A oraz witamina E działają przeciwutleniająco

– kwas foliowy, inaczej zwany witaminą B9

– cholina, czyli witamina B4

– witamina B12

– aliiaza

– amylaza

– alkaliczna fosfataza 

– karboksypeptydaza

– bradykinaza

 – celulaza

– lipaza

– katalaza

– peroksydaza

Bradykinaza ma za zadanie łagodzić stany zapalne skóry, natomiast wyżej wymienione pozostałe składniki aloesu wspomagają szybsze rozkładanie się tłuszczów i cukrów. 

Cynk, potas, mangan , sód, selen, miedź, wapń, magnez oraz chrom są niezbędne, aby cały organizm oraz układy enzymatyczne funkcjonowały prawidłowo. 

– monosacharydy 

– polisacharydy

Antrachinony, które są znane jako rodzaje środków przeczyszczających. Emotydyna oraz aloina mają działanie łagodzące ból, przeciwdziałające wirusom i bakteriom. 

Cholesterol, beta- sizosterol, kampesterol oraz lupeol działają przeciwzapalnie, natomiast lupeol dodatkowo wykazuje właściwości antyseptyczne, jak i zapobiega pojawianiu się bólu. 

Gibereliny oraz auksyny działają przeciwzapalnie i przyspieszają gojenie ran. 

W aloesie możemy doszukać się 20 z 22 aminokwasów, które są ważne dla człowieka, a także 7 z 8 aminokwasów, bez których prawidłowe funkcjonowanie naszego organizmu zostałoby zaburzone. W składzie tej rośliny zawarty jest również kwas salicylowy, który wykazuje właściwości przeciwzapalne oraz przeciwbakteryjne, a także ligninę, której obecność usprawnia wchłanianie przez skórę innych składników. Obecna jest tam także saponina, czyli substancja mydlana o działaniu antyseptycznym i oczyszczającym. 

Aloes ma wiele zastosowań. Od dawna jest on wykorzystywany do leczenia oparzeń. Służy do tego świeżo zerwany liść tej rośliny- wystarczy go przeciąć i przyłożyć do rany, co przyspieszy jej zagojenie się. Maści oraz wyciągi wyprodukowane z użyciem aloesu świetnie działają na problemy ze skórą, w tym te bardziej skomplikowane, tzn. rany popromienne, odleżyny, jak i owrzodzenia. Substancje w nim zawarte są doskonałym wsparciem dla osób zmagających się z reumatyzmem, nerwobólami oraz gośćcem. Roślina ta jest również świetnym rozwiązaniem dla osób, które zmagają się z przeziębieniem, mianowicie stymuluje działanie układu immunologicznego: sok z aloesu wzmacnia odporność oraz pozytywnie wpływa na układ trawienny. Roślina ta  świetnie działa też na łagodzenie objawów chorób autoimmunologicznych, takich, jak egzema, wszelkiego rodzaju alergie oraz łuszczyca. 

Przeciwwskazania do stosowania aloesu

Mimo, iż aloes ma wiele pozytywnych aspektów działania, są też negatywne tego skutki. Wewnętrzne stosowanie tej rośliny niewskazane jest dla osób z cukrzycą, chorobami i zaburzeniami czynności nerek, chorobą Leśniowskiego-Crohna, chorobami serca, hemoroidami, niedrożnością jelit a także wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy. Podczas przyjmowania niektórych leków, które w połączeniu z aloesem mogą dostarczyć nieprzyjemnych dolegliwości, należy skonsultować się z lekarzem. Roślina ta może wchodzić w niepożądane reakcje między innymi z: niektórymi ziołami i suplementami, kortykosteroidami, diuretykami, warfaryną, digoksyną, sewofluranem, środkami przeczyszczającymi o działaniu pobudzającym, antykoagulantami, jak również lekami przeciwdziałającymi rozwojowi cukrzycy. Doustne przyjmowanie aloesu nie jest wskazane dla dzieci w wieku poniżej 12 lat oraz kobiet w ciąży i karmiących piersią. 

Przepisy na sok z aloesu

– Aloes z cytrusami

Pęk liści aloesu (mniej więcej taki, żeby móc objąć go dwiema dłońmi) włożyć na dobę do lodówki. Po wyjęciu obciąć brzegi z kolcami i wydrążyć miąższ. Wrzucić go do szerokiego dzbana i dodać 1/2 litra soku z cytrusów (sok pomarańczowy, grejpfrutowy, cytrynowy)  i zmiksować.

Tak otrzymany, zawiesisty sok można przetrzeć przez sitko, a następnie przelać do butelki z ciemnego szkła i umieścić w lodówce. Sok można przechowywać przez tydzień.

– Sok z aloesu z miodem 

Obciąć liście z całej rośliny, przemrozić w lodówce. Potem całe liście pokroić i zmiksować  lub włożyć do sokowirówki. Sok zmiksować przetrzeć przez sito. Do soku dodać łyżkę miodu i zamieszać. Przelać do butelki z ciemnego szkła. Przechowywać w lodówce. Sok z aloesu należy zażywać 2-3 razy dziennie po łyżeczce, sam lub zmieszany z sokiem.

Linki